علت حالات تهاجمی سگ روی غذا

به گزارش خبری فردا پت حالات تهاجمی روی غذا  یا به قول رفتارشناسهای حیوانات food Agression ممکن است در مقابله با سایر حیوانات، انسان یا هردو بروز پیدا کند. این رفتار گاهی حتی ممکن است روی جایزه‌ی خوراکی هم مشاهده شود.

فود اگریشن سه درجه دارد:

خفیف: اگر انسان یا حیوان به غذا نزدیک شود، حیوان غرولند می‌کند و دندان نشان می‌دهد.

متوسط: حیوان تشر می‌زند یا خیز برمی‌دارد

شدید: حیوان گاز می‌گیرد.

 فود اگرشن

عموما ریشه‌ی حالات تهاجمی روی غذا این است که سگ می‌خواهد چیرگی خودش را نشان بدهد، البته همیشه ریشه‌ی موضوع این نیست. در یک گله سگ، سگ رییس قبل از دیگران غذا می‌خورد و بعد باقی سگها بسته به سلسله مراتب قدرت از باقیمانده‌ی شکار سهم می‌برند.

برای سگ رییس یا آلفا بروز دادن فود اگرشن علامت چیرگی است. اما برای سگی از پله‌های پایینتر سلسله مراتب قدرت، می‌تواند نشانه‌ی اضطراب یا ترس باشد. یک موضوع را خاطرتان باشد: در حیات وحش، سگ‌ها نمی‌دانند این وعده‌ی غذا را که خوردند، وعده‌ی بعدی کی به دستشان می‌رسد. بنابراین کاملا طبیعی است که هر چه دستشان رسید و هر وقت دسشتان رسید، حریصانه بخورند و هر موجودی که بهش نزدیک شد او را دشمن ببینند.

چطور پدیده‌ی فود اگرشن را در سگمان تشخیص بدهیم:

نشانه‌ی حالات تهاجمی روی غذا  این است که وقتی سگ دارد غذا می‌خورد، بدنش سفت می‌شود و سرش را می‌گیرد پایین. در واقع دارد با زبان بدن نشان می‌دهد که: من روی غذام خیمه زدم و دارم ازش محافظت می‌کنم.

نشانه‌ی دیگر این است که حیوان موقع غذا خوردن سفیدی چشم‌هاش زیادی معلوم است، گوش‌هاش رو به عقب می‌خوابد، دمش را می‌آورد پایین یا موهای پشت گرده‌ا‌ش سیخ می‌ایستد. هر سگی ممکن است یک یا چند تا از این علایم را نشان بدهد. تازه این مال زمانی است که حیوان یا انسان به غذایش نزدیک نشده. اگر مهمان ناخوانده بهش نزدیک بشود، دندان نشان دادن، غرولند کردن و گاز گرفتن هم بهش اضافه می‌شود.

چکار باید بکنیم؟

اول این که تشخیص بدهیم آیا حس مالکیت را فقط روی غذا نشان می‌دهد یا روی اسباب‌‌بازی، جای خواب، و حتی خانواده‌ی انسانی‌اش هم نشان می‌دهد؟

اگر این رفتار فقط محدود به غذا نیست و تعصب را روی اسباب‌بازی، جای خواب و خانواده‌ی انسانی هم نشان می‌دهد، باید تکنیک‌های را در هر مورد از این تعصب نشان دادنها بکار ببریم.

اول از همه به رفتارهای سگتان دقت کنید، ببینید آیا فود اگرشن به خاطر رییس بودنش است یا بخاطر اضطراب و ترس؟

نشانه‌ی اینکه سگ شما فکر می‌کند رییس است، اینها هستند:

وقتی می‌روید قدم‌زنی جلوتر از شما راه می‌رود و شما را دنبال خودش می‌کشد.

قبل از شما از درگاه در رد می‌‌شود.

وقتی می‌آیید منزل می‌‌پرد رویتان.

وقتی مهمون می‌آید می‌پرد روی مهمان.

اجازه بدهید یک چیزی را بگویم: تمام سگهایی که صاحبانشان قضیه‌ی آلفا بودن و رییس بودن را نمی‌دانند و یاد نگرفته‌اند، خودشان را رییس گله می‌دانند.

کارهایی که باید بکنیم:

همیشه سر ساعتهای دقیق و مشخص به سگتان غذا بدهید. اغلب سگهایی که غذا خوردنشان ساعت مشخص  و دقیق ندارد، روی غذا اضطراب دارند، چون ساعت بدنشان تنظیم نشده و نمی‌دانند وعده‌ی بعدی غذا کی به دستشان می‌رسد. پس همیشه سر ساعتهای دقیق و مشخص به سگتان غذا بدهید.

غذا مجانی نیست

به سگتان یاد بدهید که غذا مجانی نیست. چطوری؟ هیچ وقت غذا را همین‌جوری جلوش نگذارید. غذا را بگیرید دستتان. اگر آمد جلو بالا و پایین پرید، به پاهای شما آویزان شد، یادش می‌دهیم که: نه اینطوری نمیشه. بهش فرمان می‌دهیم بشین! یا پایین! (منظور دراز بکش است) و بعد بمون! بعدش می‌رویم غذا را برمی‌داریم، می‌گذاریم در فاصله‌ی ۲ متری. خودمان می‌‌ایستیم کنار ظرف و بدون اینکه توی چشمهای حیوان زل بزنیم فرمان می‌دهیم: اوکی! (اگر در آموزش فرمان بمون! خاطرتان باشد، اوکی یعنی اینکه: حالا آزادی و می‌تونی حرکت کنی.) پس غذا مجانی نیست. باید فرمان من را اجرا کنی. باید بمانی تا زمانیکه من اجازه بدهم. وقتی شروع کرد به خوردن، شما می‌توانید تشریف ببرید.

نکته بعدی:

همیشه غذای ظهر را بعد از قدم‌زنی صبح و غذای شب را بعد از قدم‌زنی شب بهش بدید، نه قبلش. پس شد اول قدم‌زنی و بعد غذا. شاید بعضی‌ها بپرسند: قدم‌زنی؟ قدم‌زنی چیه؟

تمام کسانی که سگ دارند باید روزانه حداقل یک بار به مدت ۴۰ ۴۵ دقیقه سگشان را ببرند بیرون برای قدم‌زنی. ساعات مناسب حوالی ساعت ۱۰ صبح و حوالی غروب است. اگر کسی حوصله‌ی انجام این کار را ندارد، بهش توصیه کنید که اصلا سگ نگیرد.

قدم زنی

قدم زنی برای سگ حکم شکار رفتن را دارد. یک فعالیت فوق‌العاده مهم است. وقتی سگ شما می‌رود بیرون، توی پارک، چمن را بو می‌کشد، پدیده‌ها را می‌بیند، از نظر خودش آمده شکار، پس غریزه‌ش ارضا می‌شود. و وقتی برمی‌گردید منزل، و بعد از شکار غذا را بهش می‌دهید، حس می‌کند که غذا را بابت یک کار مهم به دست آورده. بنابراین تمرین، پیاده‌روی، بازی قبل از غذا. چون اصولا تحرک بعد از غذا برای سلامتی حیوان هم خوب نیست.

هرگز قبل از غذا خوردن خودتان یا حین غذا خوردن خودتان به سگ غذا ندهید. توی گله اول رییس غذا می‌خورد، بعد سگهای دیگر. اگر به میز یا سفره نزدیک شد، بهش فرمان می‌دهید، «برو اونجا!» با انگشت نشان می‌دهید. بشین! بمون! غذای شما که تمام شد، می‌رویم سراغ غذای سگ.

حالا، مطمئنم خانمها با من مخالفت می‌کنند که این کار سنگدلی است یا اگر بچه‌ غذا نخورده باشد، من غذا از گلویم پایین نمی‌رود.

نکته

قبلا هم عرض کردم، کلید رفتارشناسی موفق این است که مسایل را از دید حیوان ببینید. اینکه شما اول غذا بخورید و بعد به سگ غذا بدهید، حیوون نمی‌گوید: عجب صاحب سنگدلی دارم. برعکس، چیزی که حیوان می‌بیند، این است: «خب، ما یه گله‌ایم، روسا دارن غذا می‌‌خورن، بعدش هم نوبت منه، چون قانون گله اینه. و چه خوب که من رییس دارم، چقدر حس امنیت می‌کنم.» این چیزی است که سگ با خودش می‌گوید. و اصلا دلتان نسوزد. چون حیوان طبق ذاتش کاملا با این وضع اوکی است.

هر بار که سگ تشر می‌زند و شما از ظرف غذاش دور می‌شوید، این رفتار در حیوان تشدید می‌شود. بنابراین نباید وقتی حیوان قلدربازی می‌کند، غذا را بگذاریم و فرار کنیم. از طرفی نباید سر غذا با حیوان بجنگیم، چون قطعا نتیجه‌اش گاز گرفته شدن است.

تکنیک اول:

غذا را با دست بریزید توی ظرف و لقمه‌ی اول را با دست بهش بدهید. داریم کاری می‌کنیم که غذا بوی شما را بگیرد و حیوان عادت کند به بودن کس دیگری اطرافش.

تکنیک دوم:

هر بار همانطور که دارد از ظرفش غذا می‌خورد، بروید نزدیک و چند دانه از تشویقی موردعلاقه‌ش را بیندازید توی ظرفش. آدم‌های غریبه یا سگ دوم را با بند قلاده بگیرید، ببرید نزدیکش. به سگ دوم فرمان بدهید بشین! و بعد چند تا جایزه ببندازید توی ظرف غذای سگ خودتان. داریم بهش می‌گوییم: نزدیک شدن انسان و حیوان به ظرف غذای تو چیزی خوبیه. مساویه با جایزه.

تکنیک سوم:

هرازگاه حین غذا خوردن نزدیکش بشوید، یا اگر با خودتان اوکی است از غریبه‌ای بخواهید نزدیکش بشود و با دست بهش یک چیزی بهتر از غذای صنعتی خودش تعارف بزند. مثلا چی؟ یک تکه تشویقی. یه تکه گوشت پخته. با این کار چند تا چیز یادش می‌دهیم:

اول: اگه تو روت را از غذا برگردونی، کسی اونو از تو نمیدزده.

دوم: اگه موقع خوردن توجهت رو از غذا برداری و روش زوم نباشی، جایزه می‌گیری.

به این ترتیب در بانک حافظه‌ش ثبت می‌شود که: اگه من روی غذام زوم نباشم، اتفاقات بهتری می‌افته.

مهم

مثل همیشه تکرار می‌کنم که این حالات تهاجمی روی غذا در مدت زمان زیاد در حیوان شکل گرفته‌اند و نباید انتظار داشته باشیم که ظرف چند جلسه از بین بروند. پس صبور باشید و روشها را ادامه بدی، بعد از یکی دو هفته تغییرات را مشاهده می‌کنید.